غزل شماره ۱۰۶۸

غزلستان :: مولوی :: دیوان شمس - غزلیات
مشاهده برنامه «دیوان شمس» در فروشگاه اپل


افزودن به مورد علاقه ها
نیشكر باید كه بندد پیش آن لب‌ها كمر
خسروی باید كه نوشم زان لب شیرین شكر
بلك دریاییست عشق و موج رحمت می‌زند
ابر بفرستد به دوران و به نزدیكان گهر
صد سلام و بندگی ای جان از این مستان بخوان
جام زرین پیش آر و سیم بر ای سیمبر
پشت آنی تو كه پشتش از غم و محنت شكست
آب آنی كه ندارد هیچ آبی بر جگر
پخته شد نان دلی كز تف عشق تو بسوخت
شد زبردست ابد آن كز تو شد زیر و زبر
زان سر مستانش رست از خنجر قصاب مرگ
كه نبودند اندر این سودا چو ساطوری دوسر
می بیار ای عشق بهر جان فرزندان خویش
محو كن اندیشه‌ها را زان شراب چون شرر
دی بدادی آنچ دادی جمع را ای میرداد
بخش امروزینه كو ای هر دمی بخشنده تر
بس كن و پرده دگر زن تا نگردد كس ملول
می پر از باغی به باغی این چنین كن پرشكر

اندیشهجامخسرودورانرحمتسلامسوداشرابشیرینعشقمحنتمستملول


مشاهده برنامه در فروشگاه اپل


اشعار مرتبط



نظرات نوشته شده



نظر بدهید