شماره ٢٤٤
جهان بازى گرى داند مکن با اين جهان بازى
که در مانى به دام او اگرچه تيز پر بازى
برآوردم چو کاخى خوب و اکنون مى فرود آرد
برآورده فرود آرى نباشد کار جز بازى
چه باشد بازى آن باشد که نايد هيچ حاصل زو
تو پس، پورا، به روز و شب پس بازى همى تازي؟
به چنگ باز گيتى در چو بازت گشت سر پيسه
کنونت باز يابد گشت از اين بازى و طنازى
نشيبى بود برنائى سرافرازان همى رفتى
فراز پيرى آمد پيشت اکنون سر نيفرازى
جوانى چون نشيبت بود ازان تازان همى رفتى
کنون پيرى فراز توست ازان خوش خوش همى يازى
همى لافى که من هنگام برنائى چنين کردم
چه چيزستت کنون حاصل؟ نبوده چيز چون نازي؟
چرا هنگام چيز و ناز پس چيزى نيلفغدى
که بگرفتيت دستى وقت بى چيزى و بى نازى
همه احوال دنيائى چنان ماهى است در دريا
به دريا در تو را ملکى نباشد ماهي، اى غازى
چو روى دهر زى بازى طرازيدن همى بينى
سزد گر زو بتابى روى و کار خويش بطرازى
نپردازد به کار تو تن و جان فريبنده
اگر مر علم و طاعت را تو جان و تن نپردازى
همى اين چرخ بى انجام عمرت را بينجامد
پس اکنون گر تو کار دين نياغازى کى آغازي؟
زنا و مسخره و جور و محال و غيبت و دزدى
دروغ و مکر و غش و کبر و طرارى و غمازى
ز سيرت هاى ديوان است، اندر نارت اندازد
اگر زينها برون نارى سر و يک سوش نندازى
تورا دانش به تکليف است و نادانى طبيعي، زين
همى با تو بسازد جهل چون با جهل درسازى
چو دل با جهل يکى شد جدائى شان ز يکديگر
بدان باشد که دل را به آتش پرهيز بگدازى
چرا در جستن دانش نگيرد آزت، اى نادان،
اگر در جستن چيزى که آنت نيست با آزي؟
همى تازى به مجلس ها که من تازى نکو دانم
ز بهر علم فرقان است عزيز، اى بى خرد، تازى
خزينه ى علم فرقان است، اگر نه بر هوائى تو
که بردت پس هوازى جز هوا زى شعر اهوازي؟
خزينه ى راز يزدان اينکه فرقان است ازان خوار است
به سوى تو که تو با ديو حيلت ساز در رازى
گر انبازى به دين اندر ز حيلت گر جدا گردى
وگر نه مر مرا با تو به دين در نيست انبازى
تو حيلت ساز کى سازى به دل با من به دين اندر؟
که من چون چاه سربازم و تو چون چاه صد بازى
از اين لافندگان واواز جويان بگسل اى حجت
که تو مرد حق و زهدى نه مرد لاف و آوازى
تو را زين جاهلان آن بس که رنجى نايدت زيشان
سخن کوتاه کن زيشان نه از چاچى نه از رازى
ترا ديباى عنبر بوى گلرنگ است در خاطر
همى کن عرضه بر دانا که عطارى و بزازى
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده