شماره ۸۸٩٩: بدينسان که از ما جهانى جهانى

غزلستان :: خواجوی کرمانی :: غزلیات

افزودن به مورد علاقه ها
بدينسان که از ما جهانى جهانى
که با کس نمانى و با کس نمانى
تو آن شهريارى و آن شهره يارى
که خسرو نشانى و خسرو نشانى
تو آنى که قتلم توانى و دانم
که هر دم برآنى که خونم برانى
خوشا طرف بستان و دستان مستان
مى ارغوانى به روى غوانى
دل ياغى باغيم باغ و دائم
تو در باغ بانى و در باغبانى
ندانم کدامى که دامى دلم را
ز نسل کيانى که اصل کيانى
چو ماهى که ماهيتت کس نداند
چه کانى که از لعل گوهر چکانى
تو جان و جهانى و جان جهانى
تو نور جنانى و حور جنانى
سزد کاردوان رخ نهد پيش اسبت
اگر باز دارى سمند ار دوانى
ترا نار پستان به از نار بستان
که سيب از ترنجت کند بوستانى
تو ترخان و ترخون ز جور تو خواجو
دل از خون چو خانى و رخ زر خانى



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید