غزل شماره ۲۰۲۴

غزلستان :: مولوی :: دیوان شمس - غزلیات
مشاهده برنامه «دیوان شمس» در فروشگاه اپل


افزودن به مورد علاقه ها
مات خود را صنما مات مكن
بجز از لطف و مراعات مكن
خرده و بی‌ادبی‌ها كه برفت
عفو كن هیچ مكافات مكن
وقت رحم است بكن كینه مكش
بنده را طعمه آفات مكن
به سر تو كه جدایی مندیش
جز كه پیوند و ملاقات مكن
خاك خود را به زمین برمگذار
منزلش جز به سماوات مكن
اولش جز به سوی خویش مكش
آخرش جز كه سعادات مكن
آنچ خو كرد ز لطفت برسان
ترك تیمار و جرایات مكن
بنده اهل خرابات توایم
پشت ما را به خرابات مكن
ما كه باشیم كه گوییم مكن
چونك گفتیم ممارات مكن

خراباتزمینصنملطفمنزل


مشاهده برنامه در فروشگاه اپل


اشعار مرتبط



نظرات نوشته شده



نظر بدهید