غزل شماره ۱۲۳۰

غزلستان :: مولوی :: دیوان شمس - غزلیات
مشاهده برنامه «دیوان شمس» در فروشگاه اپل


افزودن به مورد علاقه ها
جانم به چه آرامد ای یار به آمیزش
صحت به چه دریابد بیمار به آمیزش
هر چند به بر گیری او را نبود سیری
دانی به چه بنشیند این بار به آمیزش
آن تشنه ده روزه كی به شود از كوزه
الا كه كند آبش خوش خوار به آمیزش
در وصل تو می‌جوید وز شرم نمی‌گوید
كامسال طرب خواهد چون پار به آمیزش
كاری كه كند بنده تقدیر زند خنده
كای خفته بجو آخر این كار به آمیزش
زیرا كه به آمیزش یك خشت شود قصری
زیرا كه شود جامه یك تار به آمیزش
اندر چمن عشقت شمس الحق تبریزی
صد گلشن و گل گردد یك خار به آمیزش

تبریزجامخندهدریابطربعشقوصلچمنگلشن


مشاهده برنامه در فروشگاه اپل


اشعار مرتبط



نظرات نوشته شده



نظر بدهید