غزل شماره ۱۱۵۲
ببین دلی كه نگردد ز جان سپاری سیر
اسیر عشق نگردد ز رنج و خواری سیر
ز زخم‌های نهانی كه عاشقان دانند
به خون درست و نگردد ز زخم كاری سیر
مقیم شد به خرابات و جمله رندان را
خراب كرد و نشد از شراب باری سیر
هزار جان مقدس سپرد هر نفسی
در آن شكار و نشد جان از آن شكاری سیر
مثال نی ز لب یار كام پرشكرست
ولیك نیست چو نی از فغان و زاری سیر
بگفت تو ز چه سیری بگفتم از جز تو
ولیك هیچ نگردم از آنچ داری سیر
نه شهر و یار شناسیم ای مسلمانان
از آنك نیست دل از جام شهریاری سیر
هوای تو چو بهارست و دل ز توست چو باغ
كه باغ می‌نشود از دم بهاری سیر
چو شرمسارم از احسان شمس تبریزی
كه جان مباد از این شرم و شرمساری سیر
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- گر به خلوت دیدمی او را به جایی سیر سیر
- نگشتم از تو هرگز ای صنم سیر
- آخر كی شود از آن لقا سیر
- یك قوصره پر دارم ز سخن
- سیر نیم سیر نی از لب خندان تو
نظرات نوشته شده