مادر عشق طفل عاشق را
پیش سلطان بیامان نبرد
تا نشد بالغ و ز جان فارغ
پیش آن جان جان جان نبرد
روبه عقل گر چه جهد كند
ره بدان صارم الزمان نبرد
جان فدا عشق را كه او دل را
جز به معراج آسمان نبرد
عاشقان طالب نشان گشته
عشقشان جز كه بینشان نبرد
خون چكیدهست ره ره این نه بس است
عاشقی جز كه خون فشان نبرد
هر كشان خون نه بوی مشك دهد
تو یقین دان كه بوی آن نبرد
دیده را كحل شمس تبریزی
جز به معشوق لامكان نبرد