غزل شماره ۶۹۱

غزلستان :: مولوی :: دیوان شمس - غزلیات
مشاهده برنامه «دیوان شمس» در فروشگاه اپل


افزودن به مورد علاقه ها
هر چند كه بلبلان گزینند
مرغان دگر خمش نشینند
خود گیر كه خرمنی ندارند
نه از خرمن فقر دانه چینند
از حلقه برون نه‌ایم ما نیز
هر چند كه آن شهان نگینند
گر ولوله مرا نخواهند
از بهر چه كارم آفرینند
شیرین و ترش مراد شاهست
دو دیگ نهاده بهر اینند
بایست بود ترش به مطبخ
چون مخموران بدان رهینند
هر حالت ما غذای قومیست
زین اغذیه غیبیان سمینند
مرغان ضمیر از آسمانند
روزی دو سه بسته زمینند
زانشان ز فلك گسیل كردند
هر چند ستارگان دینند
تا قدر وصال حق بدانند
تا درد فراق حق بینند
بر خاك قراضه گر بریزند
آن را نهلند و برگزینند
شمس تبریز كم سخن بود
شاهان همه صابر و امینند

آسمانبلبلتبریزحلقهخرمنزمینسخنشیرینفراقمخمورنگینوصالچین


مشاهده برنامه در فروشگاه اپل


اشعار مرتبط



نظرات نوشته شده



نظر بدهید