رباعی شماره ۱۷۸۹
گر آب دهی نهال خود کاشته‌ای
ور پست کنی مرا تو برداشته‌ای
خاکی بودم به زیر پاهای خسان
همچون فلکم مها تو افراشته‌ای
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- ای دوست که دل ز دوست برداشته‌ای
- ای باده تو باشی که همه داد کنی
- ای آنکه مرا بسته‌ی صد دام کنی
- کی پست شود آنکه بلندش تو کنی
- ای آنکه مرا به لطف بنواخته‌ای
نظرات نوشته شده