رباعی شماره ۱۹۴۳
کی پست شود آنکه بلندش تو کنی
شادان بود آنجا که نژندش تو کنی
گردون سرافراشته صد بوسه زند
هر روز بر آن پای که بندش تو کنی
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- ای آنکه مرا بسته‌ی صد دام کنی
- گر داد کنی درخور خود داد کنی
- ای باده تو باشی که همه داد کنی
- از رنج و ملال ما چه فریاد کنی
- از گل قفس هدهد جانها تو کنی
نظرات نوشته شده