شماره ١٠٣: هر که او دعوى مستى مى کند

هر که او دعوى مستى مى کند

آشکارا بت پرستى مى کند

هستى آن را مى سزد کز نيستى

هر نفس صدگونه هستى مى کند

هر که از خاک درش رفعت نيافت

لاجرم سر سوى پستى مى کند

دل که خورد از جام عشقش جرعه اى

بى خبر شد، شور و مستى مى کند

دل چو خواهم باختن در پاى او

جان ز شوقش پيش دستى مى کند

چند گويى کو جفا تا کى کند؟

اى عراقي، تا تو هستى مى کند

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.