«نوشآذر» در غزلستان
- فردوسی
- «نوشآذر» در شاهنامه فردوسی
- ز خونشان به نوشآذر آذر بمرد
چنین بدکنش خوار نتوان شمرد - بشد پیش نوشآذر تیغزن
همی جست پرخاش زان انجمن - چو نوشآذر او را به هامون بدید
بزد دست و تیغ از میان برکشید - چو نوشآذر نامور کشته شد
سپه را همه روز برگشته شد - دو پور تو نوشآذر و مهرنوش
به خواری به سگزی سپردند هوش - بکشتند ز ایرانیان بیشمار
چو نوشآذر آن دید بر ساخت کار - چو از دور نوشآذر او را بدید
بزد دست و تیغ از میان برکشید - زواره برانگیخت اسپ نبرد
به تندی به نوشآذر آواز کرد - ز نوشآذر گرد وز مهر نوش
خروشیدنی بود با درد و جوش - چو تابوت نوشآذر و مهرنوش
ببینی تو در آز چندین مکوش - چو نوشآذر زردهشتی بکشت
گرفت آن زمان پادشاهی به مشت - دو جنگی چو نوشآذر و مهرنوش
که از درد ایشان برآمد خروش - هم از کین نوشآذر و مهر نوش
دو شاه گرامی دو فرخ سروش - هم از کین مهر آن سوار دلیر
ز نوشآذر آن گرد درنده شیر