«روشنک» در غزلستان
- فردوسی
- «روشنک» در شاهنامه فردوسی
- کجا مادرش روشنک نام کرد
جهان را بدو شاد و پدرام کرد - که او روشنک را به من داد و گفت
که چون او بباید ترا در نهفت - سوی روشنک همچنین نامهیی
ز شاه جهاندار خودکامهیی - نویسنده از کلک چون خامه کرد
سوی مادر روشنک نامه کرد - دگر آنک از روشنک یاد کرد
دل ما بدان آرزو شاد کرد - به پرده درون روشنک را ببین
چو دیدی ز ما کن برو آفرین - یکی مهد با چتر و با خادمان
نشست اندرو روشنک شادمان - گر آید یکی روشنک را پسر
بود بیگمان زنده نام پدر - ازان پس بشد روشنک پر ز درد
چنین گفت کای شاه آزادمرد