شماره ٢٣٦: ببوى زلف تو دادم دل شکسته بباد

غزلستان :: خواجوی کرمانی :: غزلیات

افزودن به مورد علاقه ها
ببوى زلف تو دادم دل شکسته بباد
بيا که جان عزيزم فداى بوى تو باد
ز دست ناله و آه سحر بفريادم
اگر نه صبر بفرياد من رسد فرياد
چو راز من بر هرکس روان فرو مى خواند
سرشک ديده از اين رو ز چشم من بفتاد
هنوز در سر فرهاد شور شيرينست
اگر چه رفت بتلخى و جان شيرين داد
ز مهر و کينه و بيداد و داد چرخ مگوى
که مهر او همه کينست و داد او بيداد
ببست بر رخ خور آسمان دريچه بام
چو پرده زان رخ چون ماه آسمان بگشاد
ز بندگى تو دارم چو سوسن آزادى
ولى تو سرو خرامان ز بندگان آزاد
گمان مبر که ز خاطر کنم فراموشت
ز پيش مى روى اما نمى روى از ياد
ز باد حال تو مى پرسم و چو مى بينم
حديث باد صبا هست سربسر همه باد
اگر تو داد دل مستمند من ندهى
به پيش خسرو ايران برم ز دست تو داد
برآستان محبت قدم منه خواجو
که هر که پاى درين ره نهاد سر بنهاد



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید