غزل شماره ۳۰۵۹

چه باك دارد عاشق ز ننگ و بدنامی

كه عشق سلطنت است و كمال و خودكامی

پلنگ عشق چه ترسد ز رنگ و بوی جهان

نهنگ فقر چه ترسد ز دوزخ آشامی

چگونه باشد عاشق ز مستی آن می

كه جام نیز ز تیزیش گم كند جامی

چه جای خاك كه بر كوه جرعه‌ای برریخت

هزار عربده آورد و شورش و خامی

تو جام عشق چه دانی چه شیشه دل باشی

تو دام عشق چه دانی چو مرغ این دامی

ز صاف بحر نگویم اگر كفش بینی

مثال زیبق بر هیچ كف نیارامی

ملول و تیره شدی مر صفاش را چه گنه

نبات را چه جنایت چو سركه آشامی

كه خاك بر سر سركا و مرد سركه فروش

كه شهد صاف ننوشد ز تیره ایامی

به من نگر كه در این بزم كمترین عامم

ز بیخودی نشناسم ز خاص تا عامی

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.