غزل شماره ۲۸۷۶

شكنی شیشه مردم گرو از من گیری

همه شب عهد كنی روز شكستن گیری

شیری و شیرشكن كینه ز خرگوش مكش

قادری كه شكنی شیر و تهمتن گیری

ای سلیمان كه به فرمانت بود دیو و پری

بی گنه مور چرا بر سر خرمن گیری

ننگری هیچ غنی را و یكی عوری را

خوش گریبان كشی و گوشه دامن گیری

هین مترس ای دل از آن جور كه ممن آن جاست

ای دل ار عاقلی آرام به ممن گیری

ترك یك قطره كنی ماهی دریا باشی

ترك یك حبه كنی ملكت مخزن گیری

دور از آبی تو چو روغن چو همه او نشوی

چون شدی او پس از آن آب ز روغن گیری

ننگ مردانی اگر او به جفا نیزه كشد

به سوی او نروی و پی جوشن گیری

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.