غزل شماره ۲۷۴۹
ای چشم و چراغ شهریاری
والله به خدا كه آن تو داری
شمعی كه در آسمان نگنجد
از گوشه سینه‌ای برآری
خورشید به پیش نور آن شمع
یك ذره شود ز شرمساری
وقت است كه در وجود خاكی
آن تخم كه گفته‌ای بكاری
آخر چه شود كز آب حیوان
بر چهره زعفران بباری
تا لاله ستان عاشقان را
از گلبن حق به خنده آری
بر پشت فلك نهند پا را
چون تو سرشان دمی بخاری
انگور وجود باده گردد
چون پای بر او نهی فشاری
مخدومی شمس حق تبریز
لطفی كه هزار نوبهاری
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- ای عاشقان ای عاشقان آن كس كه بیند روی او
- ای جان گذركرده از این گنبد ناری
- اگر یار مرا از من برآری
- ز بانگ پست تو ای دل بلند گشت وجود
- به حق آنك بخواندی مرا ز گوشه بام
نظرات نوشته شده