پیش جوش عفو بیحد تو شاه
توبه كردن از گناه آمد گناه
بس كه گمره را كنی بس جست و جو
گمرهی گشتهست فاضلتر ز راه
منطقم را كرد ویران وصف تو
راه گفتن بسته شد ماندهست آه
آه دردت را ندارم محرمی
چون علی اه میكنم در قعر چاه
چه بجوشد نی بروید از لبش
نی بنالد راز من گردد تباه
بس كن ای نی ز آنك ما نامحرمیم
زان شكر ما را و نی را عذر خواه