غزل شماره ۲۰۸۹

تنت زین جهان است و دل زان جهان

هوا یار این و خدا یار آن

دل تو غریب و غم او غریب

نیند از زمین و نه از آسمان

اگر یار جانی و یار خرد

رسیدی بیار و ببردی تو جان

وگر یار جسمی و یار هوا

تو با این دو ماندی در این خاكدان

مگر ناگهان آن عنایت رسد

كه ای من غلام چنان ناگهان

كه یك جذب حق به ز صد كوشش است

نشان‌ها چه باشد بر بی‌نشان

نشان چون كف و بی‌نشان بحر دان

نشان چون بیان بی‌نشان چون عیان

ز خورشید یك جو چو ظاهر شود

بروبد ز گردون ره كهكشان

خمش كن خمش كن كه در خامشی است

هزاران زبان و هزاران بیان

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.