غزل شماره ۱۸۶۶
ای كار من از تو زر ای سیمبر مستان
هم سیم به یادم ده هم سیم و زرم بستان
در عین زمستانی چون گرم كنی مركب
از گرمی میدانت برسوزد تابستان
گر طفلك یك روزه شب‌های تو را بیند
از شیر بری گردد وز مادر وز پستان
ای وای از آن ساعت كاین خاطر چون پیلم
سرمست شما گردد یاد آرد هندستان
روزی كه تب مرگم یك باره فروگیرد
هر پاره ز من گردد از آتش تب سستان
تو از پس پرده دل ناگاه سری دركن
تا هر سر موی من گردند چو سرمستان
هر خاطر من بكری بر بام و در از عشقت
چندان بكند شیوه چندان بكند دستان
تا تابش روی تو درپیچد در هر یك
وز چون تو شهی گردد هر خاطرم آبستان
شمس الحق تبریزی هر كس كه ز تو پرسد
می بینم و می گویم از رشك كدام است آن
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- چو درد گیرد دندان تو عدو گردد
- كی باشد كاین قفص چمن گردد
- خیال ترك من هر شب صفات ذات من گردد
- همی‌بینیم ساقی را كه گرد جام می‌گردد
- ای از ورای پرده‌ها تاب تو تابستان ما
نظرات نوشته شده