غزل شماره ۱۷۳۵
به گوش من برسانید هجر تلخ پیام
كه خواب شیرین بر عاشقان شده‌ست حرام
بكرد بر خور و بر خواب چارتكبیری
هر آن كسی كه بر او كرد عشق نیم سلام
به من نگر كه بدیدم هزار آزادی
چو عشق را دل و جانم كنیزك است و غلام
عظیم نور قدیم است عشق پیش خواص
اگر چه صورت و شهوت بود به پیش عوام
دلم چو زخم نیابد رود كه توبه كند
مخند بر من و بر خود كدام توبه كدام
زهی گناه كه كفر است توبه كردن از او
نه پس طریق گریز و نه پیش جای مقام
به چار مذهب خونش حلال و ریختنی
از آنك عشق نریزد به غیر خون كرام
بكش مرا كه چو كشتی به عشق زنده شدم
خموش كردم و مردم تمام گشت كلام
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- به جان عشق كه از بهر عشق دانه و دام
- ای مطرب این غزل گو كی یار توبه كردم
- پیغام زاهدان را كمد بلای توبه
- چیست كه هر دمی چنین می‌كشدم به سوی او
- به حق آنك بخواندی مرا ز گوشه بام
نظرات نوشته شده