غزل شماره ۱۶۱۵

غزلستان :: مولوی :: دیوان شمس - غزلیات
مشاهده برنامه «دیوان شمس» در فروشگاه اپل


افزودن به مورد علاقه ها
من اگر دست زنانم نه من از دست زنانم
نه از اینم نه از آنم من از آن شهر كلانم
نه پی زمر و قمارم نه پی خمر و عقارم
نه خمیرم نه خمارم نه چنینم نه چنانم
من اگر مست و خرابم نه چو تو مست شرابم
نه ز خاكم نه ز آبم نه از این اهل زمانم
خرد پوره آدم چه خبر دارد از این دم
كه من از جمله عالم به دو صد پرده نهانم
مشنو این سخن از من و نه زین خاطر روشن
كه از این ظاهر و باطن نه پذیرم نه ستانم
رخ تو گر چه كه خوب است قفص جان تو چوب است
برم از من كه بسوزی كه زبانه‌ست زبانم
نه ز بویم نه ز رنگم نه ز نامم نه ز ننگم
حذر از تیر خدنگم كه خدایی است كمانم
نه می خام ستانم نه ز كس وام ستانم
نه دم و دام ستانم هله ای بخت جوانم
چو گلستان جنانم طربستان جهانم
به روان همه مردان كه روان است روانم
شكرستان خیالت بر من گلشكر آرد
به گلستان حقایق گل صدبرگ فشانم
چو درآیم به گلستان گل افشان وصالت
ز سر پا بنشانم كه ز داغت به نشانم
عجب ای عشق چه جفتی چه غریبی چه شگفتی
چو دهانم بگرفتی به درون رفت بیانم
چو به تبریز رسد جان سوی شمس الحق و دینم
همه اسرار سخن را به نهایت برسانم

اسراربختبستانتبریزجهانجوانخداخمارخیالدهانسخنشرابطربعشقغریبمستوصالگلستان


مشاهده برنامه در فروشگاه اپل


اشعار مرتبط



نظرات نوشته شده



نظر بدهید