غزل شماره ۱۵۱۸

من آن ماهم كه اندر لامكانم

مجو بیرون مرا در عین جانم

تو را هر كس به سوی خویش خواند

تو را من جز به سوی تو نخوانم

مرا هم تو به هر رنگی كه خوانی

اگر رنگین اگر ننگین ندانم

گهی گویی خلاف و بی‌وفایی

بلی تا تو چنینی من چنانم

به پیش كور هیچم من چنانم

به پیش گوش كر من بی‌زبانم

گلابه چند ریزی بر سر چشم

فروشو چشم از گل من عیانم

لباس و لقمه‌ات گل‌های رنگین

تو گل خواری نشایی میهمانم

گل است این گل در او لطفی است بنگر

چو لطف عاریت را واستانم

من آب آب و باغ باغم ای جان

هزاران ارغوان را ارغوانم

سخن كشتی و معنی همچو دریا

درآ زوتر كه تا كشتی برانم

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.