مباد با كس دیگر ثنا و دشنامش
كه هر دو آب حیاتست پخته و خامش
خمار باده او خوشترست یا مستی
كه باد تا به ابد جانهای ما جامش
ستم ز عدل ندانم ز مستی ستمش
مرا مپرس ز عدل و ز لطف و انعامش
جفای او كه روان گریزپای مرا
حریف مرغ وفا كرد دانه و دامش
بسی بهانه روانم نمود تا نرود
كشید جانب اقبال كام و ناكامش
طرب نخواهد آن كس كه درد او بشناخت
نشان نماند او را كه بشنود نامش