غزل شماره ۱۱۲۸

بر سر ره دیدمش تیزروان چون قمر

گفتم بهر خدا یك دمه آهسته تر

یك دم ای ماه وش اسب و عنان را بكش

ای تو چو خورشید و خور سایه ز ما زو مبر

گفت منم آفتاب نیست تو را تاب تاب

زانك ز یك تاب من از تو نماند اثر

زانك تو در سردسیر داشته‌ای رخت خشك

خشك لب و چشم تر بوده‌ای از خشك و تر

برج من آن سوترست دور ز خشك و ترست

نیك عجب گوهرست نیك پر از شور و شر

از پس چندین حجاب چاك زدستی تو جیب

از پس پرده تو را یاوه شده پا و سر

جانب تبریز تاز جانب شمع طراز

شمس حق سرفراز تا شودت زیب و فر

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.