رباعی شماره ۱۹۶۹
می‌فرماید خدا که ای هرجائی
از عام ببر که خاص آن مائی
با ما خو کن که عاقبت آن دلدار
پیشت آید شبانگه تنهائی
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- از هرچه که آن خوشست نهی است مدام
- خورشید مگر بسته به پیشت میرد
- بی‌من به زبان من سخن می‌آید
- روزی که ز کار کمترک می‌آید
- ما زیبائیم خویش را زیبا کن
نظرات نوشته شده