رباعی شماره ۱۸۵۷
در دل نگذشت کز دلم بگذاری
یا رخت فتاده در گلم بگذاری
بسیار زدم لاف تو با دشمن و دوست
ای وای به من گر خجلم بگذاری
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- آن دم که حق بنده‌گزاری همه خوش
- بنمای به من رخت بکن مردمی
- ای هرچه صدف بسته‌ی دریای لبت
- ای دوست که دل ز دوست برداشته‌ای
- نومید مشو امید می‌دار ای دل
نظرات نوشته شده