رباعی شماره ۱۷۰۴
ای از تو مرا گوش پرودیده بهی
خوش آنکه ز گوش پای بر دیده نهی
تو مردم دیده‌ای نه آویزه‌ی گوش
از گوش بدیده آ که در دیده نهی
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- آمد بر من چو در کفم زر پنداشت
- دل یاد تو آرد برود هوش ز هوش
- دانم که برای ما نخفتی همه دوش
- ای بی‌ادبانه من ز تو نالیده
- می‌گوید عشق هرکه جان پیش کشد
نظرات نوشته شده