رباعی شماره ۱۶۱۷
بیگاه شد و دل نرهید از ناله
روزی نتوان گفت غم صد ساله
ای جان جهان غصه‌ی بیگاه شدن
آنکس داند که گم شدش گوساله
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- من میگویم که گشت بیگاه ایماه
- ای جان و جهان و جان و جهان گم کردم
- پرسیدم از آن کسی که برهان داند
- ای روی تو باغ و چمن هر دو جهان
- شاهیست که تو هرچه بپوشی داند
نظرات نوشته شده