رباعی شماره ۱۱۹۵
تا زلف ترا به جان و دل بنده شدیم
چون زلف بس جمع و پراکنده شدیم
ارواح ترا سجده‌کنان میگویند
چون پیش تو مردیم همه زنده شدیم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- دوش از طربی بسوی اصحاب شدیم
- مهتاب بلند گشت و ما پست شدیم
- یک چند به کودکی به استاد شدیم
- از گنج قدم شدیم ویرانه‌ی او
- سنبل چو سر عقاب زلف تو نداشت
نظرات نوشته شده