رباعی شماره ۶۱۷
جامی که بگیرم میش انوار بود
بینی که بگویم همه اسرار بود
در هر طرفی که بنگرد دیده‌ی من
بی‌پرده مرا ضیاء دلدار بود
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- مطرب خواهم که عاشق مست بود
- هر عمر که بی‌دیدن اصحاب بود
- هر عمر که بی‌دیدن اصحاب بود
- دوش آن بت من همچو مه گردون بود
- لبهای تو آنگه که با ستیز بود
نظرات نوشته شده