رباعی شماره ۴۸۷
آن کان نبات و تنگ شکر نامد
وان آب حیات بحر گوهر نامد
گفتم بروم به عشوه دمها دهمش
چون راست بدیدمش دمم برنامد
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- شادی زمانه با غمم برنامد
- زنبور نیم که من بدودی بروم
- از نوح سفینه ایست میراث نجات
- لب بستم و صد نکته خموشت گفتم
- هرچند شکر لذت جان و جگر است
نظرات نوشته شده