رباعی شماره ۳۹۰
گفتند که دل دگر هوائی می‌پخت
از ما بشد و هوای جائی می‌پخت
تا باز آمد به عذر دیدم ز دمش
کانجا ز برای من ابائی می‌پخت
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- با قلاشان چو رد نهادی پائی
- از باده‌ی لعل ناب شد گوهر ما
- خورشید که در خانه بقا می نکند
- گاه از غم او دست ز جان می‌شوئی
- تا ظن نبری که من دوئی می‌بینم
نظرات نوشته شده