رباعی شماره ۳۵۷
صدربار بگفتمت چه هشیار و چه مست
شوخی مکن و مزن بهر شاخی دست
از بسکه دلت باین و آن درپیوست
آب تو برفت و آتش ما بنشست
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- بستم سر خم باده و بوی برفت
- عشقت به دلم درآمد و شاد برفت
- در راه یگانگی چه طاعت چه گناه
- ای مجمع دل راه پراکنده مزن
- شاهی که شفیع هر گنه بود برفت
نظرات نوشته شده