رباعی شماره ۳۰۲
در خواب مهی دوش روانم دیده است
با روی و لبی که روشنی دیده است
یا بر گل ترکان شکر جوشیده است
یا بر شکرستان گل تر روئیده است
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- در من غم شبکور چرا پیچیده است
- هرچند شکر لذت جان و جگر است
- حاشا که دلم ز شب‌نشینی سیر است
- روزی ترش است و دیده‌ی ابرتر است
- آنکس که ترا به چشم ظاهر دیده است
نظرات نوشته شده