رباعی شماره ۲۸۰
جانی که شراب عشق ز آن سو خورده است
وز شیره و باغ آن نکورو خورده‌است
آن باغ گلوی جان بگیرد گوید
خونش ریزم که خون ما او خورده است
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- هرچند شکر لذت جان و جگر است
- این عشق شهست و رایتش پیدا نیست
- هرچند که بار آن شترها شکر است
- با عشق نشین که گوهر کان تو است
- گویند بیا به باغ کانجا لاغ است
نظرات نوشته شده