رباعی شماره ۱۱
افسوس که بیگاه شد و ما تنها
در دریائی کرانه‌اش ناپیدا
کشتی و شب و غمام و ما میرانیم
در بحر خدا به فضل و توفیق خدا
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- آن دل که شد او قابل انوار خدا
- دی بود چنان دولت و جان افروزی
- منصور بدآن خواجه که در راه خدا
- از باده‌ی لعل ناب شد گوهر ما
- من میگویم که گشت بیگاه ایماه
نظرات نوشته شده