غزلستان :: مولوی :: دیوان شمس - رباعیات

افزودن به مورد علاقه ها

مشاهده برنامه در فروشگاه اپل

اشعار مرتبط

• از آتش عشق سردها گرم شود
• ای ماه چو ابر بس گرستم بی‌تو
• بی‌زارم از آن لعل که پیروزه بود
• آن را منگر که ذوفنون آید مرد
• از ثور فلک شیر وفا میدوشم

نظرات نوشته شده

• ناشناس در تاریخ ۱ مهر ۱۴۰۲ نوشته
• بخاطر جفای عشق، بعضی عاشقان بی‌وفایی نشان می‌دهند و این جای شرم دارد. خورشید به ماه نور می‌دهد و اگر نباشد ماه هم دیگر در آسمان نیست. حال اگر ماه به خودش مغرور شود این نشانه بی‌شرمی است چون او گویس خبر ندارد که وجودش به وجود خورشید وابسته است. با این وجود خورشید که نماد تواضع است، شرمسار خواهد شد اگه روزی نباشد و نور پراکنی نکند. در این شعر احتمالا خورشید نماد عشق و ماه نماد معشوق کم طاقت است

نظر بدهید

نظر:

ارسال کننده:

ارسال

---