بشنويد اى دوستان اين داستان
خود حقيقت نقد حال ماست آن
بود شاهى در زمانى پيش ازين
ملک دنيا بودش و هم ملک دين
اتفاقا شاه روزى شد سوار
با خواص خويش از بهر شکار
يک کنيزک ديد شه بر شاهراه
شد غلام آن کنيزک پادشاه
مرغ جانش در قفص چون ميطپيد
داد مال و آن کنيزک را خريد
چون خريد او را و برخوردار شد
آن کنيزک از قضا بيمار شد
آن يکى خر داشت و پالانش نبود
يافت پالان گرگ خر را در ربود
کوزه بودش آب مينامد بدست
آب را چون يافت خود کوزه شکست
شه طبيبان جمع کرد از چپ و راست
گفت جان هر دو در دست شماست
جان من سهلست جان جانم اوست
دردمند و خستهام درمانم اوست
هر که درمان کرد مر جان مرا
برد گنج و در و مرجان مرا
جمله گفتندش که جانبازى کنيم
فهم گرد آريم و انبازى کنيم
هر يکى از ما مسيح عالميست
هر الم را در کف ما مرهميست
گر خدا خواهد نگفتند از بطر
پس خدا بنمودشان عجز بشر
ترک استثنا مرادم قسوتيست
نه همين گفتن که عارض حالتيست
اى بسا ناورده استثنا بگفت
جان او با جان استثناست جفت
هرچه کردند از علاج و از دوا
گشت رنج افزون و حاجت ناروا
آن کنيزک از مرض چون موى شد
چشم شه از اشک خون چون جوى شد
از قضا سرکنگبين صفرا فزود
روغن بادام خشکى مينمود
از هليله قبض شد اطلاق رفت
آب آتش را مدد شد همچو نفت