يارب، اين شهره لشکر ز کجا مى آيد؟
که ز عشقش دل خلقى به بلا مى آيد
فتنه جان من خسته دل آمد چشمش
باز بر جان من اين فتنه کجا مى آيد؟
باد مشک از سر زلفش بوزيد، اى بلبل
بوستان را خبرى ده که صبا مى آيد
عاشقان را به گه رفتن و باز آمدنش
دل ز جا مى رود و باز به جا مى آيد
از وفا بوى ندارد، تو چنين صورت کن
گر چه از صورت او بوى وفا مى آيد
ما به نظاره آن ماه چنان مستغرق
که همه خلق به نظاره ما مى آيد
خسروا، هر چه ترا بر سرت آيد نه از اوست
عقل داند که سراسر ز قضا مى آيد