غزلستان :: صائب تبریزی

• شماره ١: من که از وسعت مشرب به فلک ساخته ام
• شماره ٢: به نظر بازى از آن تنگ شکر ساخته ام
• شماره ٣: تا نظر از گل رخسار تو برداشته ام
• شماره ٤: تا ز بى حاصلى خويش خبر يافته ام
• شماره ٥: دست بر زلف پريشان سخن يافته ام
• شماره ٦: غوطه در بحر گهر ز آبله پا زده ام
• شماره ٧: دست در دامن آن زلف معنبر زده ام
• شماره ٨: گر چه از مشق جنون خواب پريشان شده ام
• شماره ٩: گر شوى با خبر از سوز دل بيتابم
• شماره ١٠: رفت آن روز که دامان بهار از دستم
• شماره ١١: به فلک از تن خاکى چو مسيحا رفتم
• شماره ١٢: سوختم بس که به دنبال تمنا رفتم
• شماره ١٣: عالم بيخبرى بود بهشت آبادم
• شماره ١٤: بيخودى داشت ز فکر دو جهان آزادم
• شماره ١٥: اگر چه چندى به زمين همچو غبار افتادم
• شماره ١٦: عمرها تربيت ديده بينا کردم
• شماره ١٧: در مصافى که من از آه علم وا کردم
• شماره ١٨: قطع اميد ز هجران و وصالش کردم
• شماره ١٩: مدتى صبر چو زنجير به زندان کردم
• شماره ٢٠: ياد آن عهد که در بحر سفر مى کردم
• شماره ٢١: دست در دامن رنگين بهارى نزدم
• شماره ٢٢: فيض در بيخبرى بود چو هشيار شدم
• شماره ٢٣: چند اميد به خوى تو ستمگر بندم؟
• شماره ٢٤: شفق آلود شراب است مگر دستارم؟
• شماره ٢٥: طمع بوسه از آن لعل شکر خا دارم
• شماره ٢٦: قطره بى سرو پايم دل دريا دارم
• شماره ٢٧: جگرى تشنه تر از وادى محشر دارم
• شماره ٢٨: چند از ساده دلى زخم هوس بردارم؟
• شماره ٢٩: از دل سوخته اخگر به گريبان دارم
• شماره ٣٠: جگرى سوخته چون لاله ايمن دارم
• شماره ٣١: از سرى کوى تو آهنگ جدايى دارم
• شماره ٣٢: کرده ام نذر که از دست سبو نگذارم
• شماره ٣٣: چند در خاک وطن غنچه بود بال و پرم؟
• شماره ٣٤: چند خود را زخيال تو به خواب اندازم ؟
• شماره ٣٥: تا به کى افتم و تا چند بپا برخيزم؟
• شماره ٣٦: جذبه اى کو که ز خود دست فشان برخيزم؟
• شماره ٣٧: چند در دايره مردم عاقل باشم؟
• شماره ٣٨: من که از داغ جنون ساغر سرشار باشم
• شماره ٣٩: منم آن سيل که دريا نکند خاموشم
• شماره ٤٠: تاخت از سينه به مژگان دل بازيگوشم
• شماره ٤١: بس که چون برگ خزان ديده پريشان حالم
• شماره ٤٢: گوش ناز تو به فرياد حزين مى مالم
• شماره ٤٣: شوق کرده است ز بس گرم سفر چون قلمم
• شماره ٤٤: چشم بيمار بلايى است که من مى دانم
• شماره ٤٥: کيستم من که ز فرمان تو سرگردانم؟
• شماره ٤٦: هردم از شوق عدم ناله و فرياد زنم
• شماره ٤٧: من نه آنم که چو گلچين در گلزار زنم
• شماره ٤٨: چه شکايت ز تو اى خانه برانداز کنم
• شماره ٤٩: حال خود چون به تو اى غنچه دهن عرض کنم؟
• شماره ٥٠: گوشه اى کو که دل از فکر سفر جمع کنم؟
• شماره ٥١: چه بود هستى فانى که نثار تو کنم؟
• شماره ٥٢: من که از شرم گذارم چو خيال تو کنم
• شماره ٥٣: رخنه در سنگ اگر از آه سحرگاه کنم
• شماره ٥٤: دست در يوزه خسيسانه به بالا چه کنم؟
• شماره ٥٥: با دل تشنه و سوز جگر خود چه کنم؟
• شماره ٥٦: شکوه از کجروى طالع وارون چه کنم؟
• شماره ٥٧: به که برديده گستاخ تمنا فکنم
• شماره ٥٨: به که در پيش تو اظهار محبت نکنم
• شماره ٥٩: تا لبش کرد چو طوطى به سخن تلقينم
• شماره ٦٠: چه ضرورست که آلوده تعمير شوم؟
• شماره ٦١: بسته تر شد دل من داد چو خط دست به هم
• شماره ٦٢: برگ عيش خود از آن تازه چمن مى خواهم
• شماره ٦٣: ما به ناسازى ابناى زمان ساخته ايم
• شماره ٦٤: ما به پيغامى از ان تنگ دهن ساخته ايم
• شماره ٦٥: نقد جان در بغل از بهر نثار آمده ايم
• شماره ٦٦: ما به دنيا نه پى ناز و نعم آمده ايم
• شماره ٦٧: گر چه با کوه گرانسنگ گناه آمده ايم
• شماره ٦٨: ما ز بيقدرى اگر لايق ديدار نه ايم
• شماره ٦٩: از غم زلف تو در دام بلا افتاديم
• شماره ٧٠: صفحه دل، سيه از مشق تمنا کرديم
• شماره ٧١: جز غبار از سفر خاک چه حاصل کرديم
• شماره ٧٢: خط به اوراق جهان، ديده و ناديده زديم
• شماره ٧٣: صبح در خواب عدم بود که بيدار شديم
• شماره ٧٤: گر چه از وعده احسان فلک پير شديم
• شماره ٧٥: خواب سنگينى از افسانه غفلت داريم
• شماره ٧٦: چشم اميد به مژگان تر خود داريم
• شماره ٧٧: گر چه از طول امل پا به سلاسل داريم
• شماره ٧٨: هر چه احسان تو داده است به ما آن داريم
• شماره ٧٩: گر چه پيريم تمناى جوانى داريم
• شماره ٨٠: ما لب خشک قناعت لب نان مى دانيم
• شماره ٨١: خيز جان در ره صاحب نفسى افشانيم
• شماره ٨٢: چند در پرده دل باده گلنار زنيم
• شماره ٨٣: دل به اين عمر سبکسير چرا شاد کنيم
• شماره ٨٤: چه قدر سرخوشى از باده انگور کنيم
• شماره ٨٥: پيش دل شرح زر و گوهر دنيا چه کنيم
• شماره ٨٦: عشق کو تا (به) نم اشک نظر تازه کنيم
• شماره ٨٧: نوبهارست بيا روى به ميخانه کنيم
• شماره ٨٨: روزگارى است ز دل نقش خودى مى شويم
• شماره ٨٩: ما نه زان بيخبرانيم که هشيار شويم
• شماره ٩٠: مختلف چند ازين پرده نيرنگ شويم
• شماره ٩١: آنقدر عقل نداريم که فرزانه شويم
• شماره ٩٢: چه خيال است که ديوانه و شيدا نشويم؟
• شماره ٩٣: گذشت عمر سبکرو به خورد و خواب تمام
• شماره ٩٤: به حرف پوچ مرا عمر شد تباه تمام
• شماره ٩٥: به حرف و صوت ز بوس و کنار ساخته ام
• شماره ٩٦: چه غوطه ها که درين بحر پر خطر زده ام
• شماره ٩٧: چو شانه مهر به لب با دو صد زبان زده ام
• شماره ٩٨: سبک به چشم تو از شيوه وفا شده ام
• شماره ٩٩: برون نيامده از برگ بى ثمر شده ام
• شماره ١٠٠: چو بيد اگر چه درين باغ بى بر آمده ام
• شماره ١٠١: به توبه راهنمون گشت باده نابم
• شماره ١٠٢: ز بيغمى نه ز مطرب ترانه مى طلبم
• شماره ١٠٣: ادب گذشته بر روى يکديگر دستم
• شماره ١٠٤: مرا که هست به دل کوه آهن از مردم
• شماره ١٠٥: ز سادگى است تمناى سود ازين مردم
• شماره ١٠٦: منم که از جگر لاله داغ مى دزدم
• شماره ١٠٧: درين رياض چو شبنم اگر چه آب شدم
• شماره ١٠٨: ز ناروايى خود اين چنين که خوار شدم
• شماره ١٠٩: اگر دو روز درين تيره خاکدان ماندم
• شماره ١١٠: به حرف تلخ ز لبهاى يار خرسندم
• شماره ١١١: جمال يوسف ازين تيره خاکدان ديدم
• شماره ١١٢: ز ابر تربيت روزگار نوميدم
• شماره ١١٣: به جرم اين که متاع هنر بود بارم
• شماره ١١٤: گمان مبر که بغير از تو آشنا دارم
• شماره ١١٥: به حرف و صوف ز لب مهر از چه بردارم
• شماره ١١٦: ز سر کلاه نمد را چگونه بردارم
• شماره ١١٧: ز جوش عشق تو ميخانه در بغل دارم
• شماره ١١٨: ز خال روز سياهى که داشتم دارم
• شماره ١١٩: چگونه درد خود از مردمان نهان دارم
• شماره ١٢٠: کنون که با تو مکان در يک انجمن دارم
• شماره ١٢١: چو خامه معنى نازک در آستين دارم
• شماره ١٢٢: نه ذوق صحبت و نه ميل گفتگو دارم
• شماره ١٢٣: ز ضعف اگر نفس بال بسته اى دارم
• شماره ١٢٤: لب خموش و زبان گزيده اى دارم
• شماره ١٢٥: درين سفر که توکل شده است راهبرم
• شماره ١٢٦: به شور عشق و جنون همچو صبح مشهورم
• شماره ١٢٧: به لب نمى رسد از ضعف آه شبگيرم
• شماره ١٢٨: منم که فيض شراب از کتاب مى گيرم
• شماره ١٢٩: ز بيم هجر شب وصل يار مى لرزم
• شماره ١٣٠: اگر چه در چمن روزگار خار و خسم
• شماره ١٣١: ز خال گوشه ابروى يار مى ترسم
• شماره ١٣٢: چنان که نيل بود مانع رسيدن چشم
• شماره ١٣٣: مرا که گفت که دست از عنان يار کشم
• شماره ١٣٤: ز بوى باده گلرنگ مى پرد رنگم
• شماره ١٣٥: ز بردبارى ما خوار و زار شد عالم
• شماره ١٣٦: ز گمرهى خود از روى رهنما خجلم
• شماره ١٣٧: از آن زمان که به زلف تو مبتلاست دلم
• شماره ١٣٨: اگر چه نيک نيم در پناه نيکانم
• شماره ١٣٩: اگر چه نيک نيم، خاک پاى نيکانم
• شماره ١٤٠: ز رعشه رفته برون دست و پا ز فرمانم
• شماره ١٤١: منم که قيمت ياقوت داغ مى دانم
• شماره ١٤٢: منم که مصرف نقد نگاه مى دانم
• شماره ١٤٣: ستاره سوخته آتشين عذارانم
• شماره ١٤٤: اگر چه با گل دمساز مى شود شبنم
• شماره ١٤٥: به تنگ همچو شرر از بقاى خويشتنم
• شماره ١٤٦: چگونه توبه ز مى موسوم بهار کنم
• شماره ١٤٧: چه دست در خم آن زلف دلنواز کنم
• شماره ١٤٨: بر آن سرم که وطن در ديار خويش کنم
• شماره ١٤٩: چگونه پيش رخ نازک تو آه کنم
• شماره ١٥٠: دلم ز پاس نفس تار مى شود چه کنم
• شماره ١٥١: اگر به روى تو بار دگر نظاره کنم
• شماره ١٥٢: صفاى روى ترا از نقاب مى بينم
• شماره ١٥٣: ز خط طراوت رخسار يار مى بينم
• شماره ١٥٤: چو عکس چهره خود در پياله مى بينم
• شماره ١٥٥: به سرمگى سوى آن خاک پا نمى بينم
• شماره ١٥٦: اثر ز غنچه درين گلستان نمى بينم
• شماره ١٥٧: کجاست جذبه عشقى که بر کنار روم
• شماره ١٥٨: من آن نيم که به گلشن به اختيار روم
• شماره ١٥٩: به هر که باده دهد يار، من خراب شوم
• شماره ١٦٠: چراغ طور نسوزد اگر کليم شوم
• شماره ١٦١: درين جهان نشود حال آن جهان معلوم
• شماره ١٦٢: هوالغفور ز جوش شراب مى شنوم
• شماره ١٦٣: پيام دوست ز باد بهار مى شنوم
• شماره ١٦٤: شدند جمع دل و زلف از آشنايى هم
• شماره ١٦٥: نه مى به جام و نه گل در کنار مى خواهم
• شماره ١٦٦: کجاست باده که ناموس را به آب دهم
• شماره ١٦٧: به مهر داغ رسيده است جمله اعضايم
• شماره ١٦٨: به اشک درد دل خود نوشته سر داديم
• شماره ١٦٩: به دوست پى زدل خونچکان خود برديم
• شماره ١٧٠: ز ميوه گر چه درين بوستان سبکباريم
• شماره ١٧١: چو گل به ظاهر اگر خنده در دهان داريم
• شماره ١٧٢: عنان گسسته تر از سيل در بيابانيم
• شماره ١٧٣: به جاى باده اگر در پياله آب کنيم
• شماره ١٧٤: ز بحر کسب هوا چند چون حباب کنيم؟
• شماره ١٧٥: ز بوستان تو عشق بلند مى گويم
• شماره ١٧٦: چو خامه نيست ز من هر سخن که مى گويم
• شماره ١٧٧: جنون کجاست که دستى به کار بگشاييم
• شماره ١٧٨: از سردى جهان لب گفتار بسته ام
• شماره ١٧٩: زين نه صدف به روشنى دل گذشته ام
• شماره ١٨٠: روى سخن ز آينه رويان نديده ام
• شماره ١٨١: روى دلى چو غنچه ز بلبل نديده ام
• شماره ١٨٢: سر بر فلک ز همت والا کشيده ام
• شماره ١٨٣: از آفتاب رنگ نبازد ستاره ام
• شماره ١٨٤: در عين وصل داغ جدايى چو لاله ام
• شماره ١٨٥: رنگين شده است بس که ز خونين ترانه ام
• شماره ١٨٦: تا شد به داغ عشق هم آغوش سينه ام
• شماره ١٨٧: هرگز نشد به حرف غرض آشنا لبم
• شماره ١٨٨: هر چند از گهر صدف آسا لبالبم
• شماره ١٨٩: امشب که داغ بر دل افگار سوختم
• شماره ١٩٠: دلتنگ از ملامت اغيار نيستم
• شماره ١٩١: تا همچو لعل، رنگ به رخسار داشتم
• شماره ١٩٢: با هرکه روى حرف بجز يار داشتم
• شماره ١٩٣: از دست رفت دامن يارى که داشتم
• شماره ١٩٤: چون زلف دست بر کمر يار يافتم
• شماره ١٩٥: چشم دلم ستاره فشان بود صبحدم
• شماره ١٩٦: امشب به آه سرد ره خواب مى زدم
• شماره ١٩٧: از خاکيان ز صافى طينت جدا شدم
• شماره ١٩٨: با صد زبان چو غنچه گل بى زبان شدم
• شماره ١٩٩: بى خواست بس که بار دل گلستان شدم
• شماره ٢٠٠: عمرى چو گرد در قدم کاروان شدم
• شماره ٢٠١: موى ميان نبود که من همچو مو شدم
• شماره ٢٠٢: خط تو ريشه در رگ جان مى دواندم
• شماره ٢٠٣: با درد خشک ساخته ام، از دوا ترم
• شماره ٢٠٤: تا چند خون زرشک تماشاييان خورم؟
• شماره ٢٠٥: همت بلند نام شد از طبع سرکشم
• شماره ٢٠٦: چشمى به گريه تر نشد از دود آتشم
• شماره ٢٠٧: از شرم عشق بود مرا در نقاب چشم
• شماره ٢٠٨: از گوهر سرشک بود آب و تاب چشم
• شماره ٢٠٩: از گريه شبانه فزايد جلاى چشم
• شماره ٢١٠: از زلف او چگونه دل ناتوان کشم؟
• شماره ٢١١: آن بختم از کجاست سخن زان دهن کشم؟
• شماره ٢١٢: از روى نرم سرزنش خار مى کشم
• شماره ٢١٣: اول سرى به رخنه ديوار مى کشم
• شماره ٢١٤: تيغ برهنه را به بغل تنگ مى کشم
• شماره ٢١٥: از فکر خلق عشق خدا کرد فارغم
• شماره ٢١٦: سرگرم عشقم از غم دستار فارغم
• شماره ٢١٧: دل را ز جوش گريه نگرديد تاب کم
• شماره ٢١٨: از موج اشک، کام نهنگ است مسکنم
• شماره ٢١٩: چون نيست پاى آن که ز عالم بدر زنم
• شماره ٢٢٠: کو ناخنى که رخنه به داغ جگر کنم؟
• شماره ٢٢١: چون شمع چند من به زبان گفتگو کنم؟
• شماره ٢٢٢: آغاز خط مفارقت از يار مى کنم
• شماره ٢٢٣: روزى که چشم بر رخ او باز مى کنم
• شماره ٢٢٤: دل را جلا به ديده نمناک مى کنم
• شماره ٢٢٥: لب چون صدف به آب گهر تر نمى کنم
• شماره ٢٢٦: نزديک من ميا که ز خود دور مى شوم
• شماره ٢٢٧: نتوان گرفت روزى هم از دهان هم
• شماره ٢٢٨: مى مى کشند لاله عذاران ز روى هم
• شماره ٢٢٩: تا چند پير ميکده را درد سر دهم؟
• شماره ٢٣٠: سنجد کسى که باده و ترياک را به هم
• شماره ٢٣١: کارى مکن که رو به در آسمان نهم
• شماره ٢٣٢: دست طمع ز مايده چرخ شسته ايم
• شماره ٢٣٣: از دست رفت فرصت و ما پا شکسته ايم
• شماره ٢٣٤: عمرى است ما لب از طمع خام بسته ايم
• شماره ٢٣٥: طومار عمر طى شد و غافل نشسته ايم
• شماره ٢٣٦: خندان به زير تيغ تغافل نشسته ايم
• شماره ٢٣٧: خرسند با هزار تمنى نشسته ايم
• شماره ٢٣٨: ما از اميدها همه يکجا گذشته ايم
• شماره ٢٣٩: اين سطرهاى آه که هر جا نوشته ايم
• شماره ٢٤٠: جا در سياه خانه سودا گرفته ايم
• شماره ٢٤١: از زلف يار رنگ دگر برگرفته ايم
• شماره ٢٤٢: ما شمع را به شهپر خود، سر گرفته ايم
• شماره ٢٤٣: يک عمر پشت دست به دندان گرفته ايم
• شماره ٢٤٤: ما هوش خود به باده گلرنگ داده ايم
• شماره ٢٤٥: ما نقض دلپذير ورقهاى ساده ايم
• شماره ٢٤٦: هر چند همچو ذره محقر فتاده ايم
• شماره ٢٤٧: ما نام خود ز صفحه دلها سترده ايم
• شماره ٢٤٨: ما توبه را به طاعت پيمانه برده ايم
• شماره ٢٤٩: صلح از فلک به ديده بيدار کرده ايم
• شماره ٢٥٠: ما خير باد لذت پرواز کرده ايم
• شماره ٢٥١: ما پرده هاى گوش خود از هوش کرده ايم
• شماره ٢٥٢: ما رنگ گل ز بوى گل ادراک کرده ايم
• شماره ٢٥٣: ما نقل باده را ز لب جام کرده ايم
• شماره ٢٥٤: چندين کتاب در گرو باده کرده ايم
• شماره ٢٥٥: از آه دام موج به دريا فکنده ايم
• شماره ٢٥٦: ما در محيط حادثه لنگر فکنده ايم
• شماره ٢٥٧: ما گل به دست خود ز نهالى نچيده ايم
• شماره ٢٥٨: ما همچو آفتاب به هر جا رسيده ايم
• شماره ٢٥٩: ما پرده از حقيقت عالم کشيده ايم
• شماره ٢٦٠: مادام را ز دانه صياد ديده ايم
• شماره ٢٦١: ما رخت خود به گوشه عزلت کشيده ايم
• شماره ٢٦٢: ما هر کجا که تيغ زبان برکشيده ايم
• شماره ٢٦٣: در محفلى که تيغ زبان بر کشيده ايم
• شماره ٢٦٤: ما همچو غنچه سر به گريبان کشيده ايم
• شماره ٢٦٥: تا واله نظاره آن ماهپاره ايم
• شماره ٢٦٦: ما گر چه در بلندى فطرت يگانه ايم
• شماره ٢٦٧: داغى ز عشق بر دل فرزانه سوختيم
• شماره ٢٦٨: ما اختيار خويش به صهبا گذاشتيم
• شماره ٢٦٩: چون غنچه دست بر دل شيدا گذاشتيم
• شماره ٢٧٠: ما داغ توبه بر دل ساغر گذاشتيم
• شماره ٢٧١: ما خنده را به مردم بيغم گذاشتيم
• شماره ٢٧٢: ما کار دل به آن خم ابرو گذاشتيم
• شماره ٢٧٣: هموار از درشتى چرخ دغا شديم
• شماره ٢٧٤: گشتيم خاک تا ز فلک برتر آمديم
• شماره ٢٧٥: ما تازه روى چون صدف از دانه خوديم
• شماره ٢٧٦: ما در شکست گوهر يکدانه خوديم
• شماره ٢٧٧: با هر که شکوه از دل افگار مى بريم
• شماره ٢٧٨: در کوى جان به قطع مراحل نمى رسيم
• شماره ٢٧٩: گاهى در آب ديده و گاهى در آتشيم
• شماره ٢٨٠: ما همچو خار سلسله جنبان آتشيم
• شماره ٢٨١: تا کى به ذوق نشأه مى دردسر کشيم؟
• شماره ٢٨٢: ما زهر را به جبهه بگشاده چون کشيم؟
• شماره ٢٨٣: ما درد را به ذوق مى ناب مى کشيم
• شماره ٢٨٤: ما تلخى جهان به رخ تازه مى کشيم
• شماره ٢٨٥: با شوخ ديدگان هوس آشنا نيم
• شماره ٢٨٦: آيينه خانه ايم و دم از نور مى زنيم
• شماره ٢٨٧: چون صبح خنده با جگر چاک مى زنيم
• شماره ٢٨٨: خيزيد تا ز عالم صورت سفر کنيم
• شماره ٢٨٩: در شهر اگر ملول نگرديم چون کنيم؟
• شماره ٢٩٠: آن همت از کجاست که منزل يکى کنيم
• شماره ٢٩١: از خويش مى رويم و ترا ياد مى کنيم
• شماره ٢٩٢: ما روى دل به هر کس و ناکس نمى کنيم
• شماره ٢٩٣: برخيز تا به عالم بى چند و چون رويم
• شماره ٢٩٤: ما کنج دل به روضه رضوان نمى دهيم
• شماره ٢٩٥: ما داغ خود به تاج فريدون نمى دهيم
• شماره ٢٩٦: افزود گرانبارى غفلت ز شتابم
• شماره ٢٩٧: روشن ز فروغ مى ناب است حياتم
• شماره ٢٩٨: آن حال ندارم که به فکر دگر افتم
• شماره ٢٩٩: تلخى ز لب لعل تو نشنفتم و رفتم
• شماره ٣٠٠: پيش از گل رخسار تو افروخته بودم
• شماره ٣٠١: فرياد که از کوتهى بخت ندارم
• شماره ٣٠٢: آتش به دل از گرمى اين مرحله دارم
• شماره ٣٠٣: وقت است که داغى به دل دام گذارم
• شماره ٣٠٤: آن قدر ندارم که سزاوار تو باشم
• شماره ٣٠٥: از تلخ زبانان نشود پست خروشم
• شماره ٣٠٦: دستى که به جامى نشود رهزن هوشم
• شماره ٣٠٧: بيخود ز نواى دل ديوانه خويشم
• شماره ٣٠٨: تا چند به روزن نرسد نور چراغم؟
• شماره ٣٠٩: در هر که ترا ديده به حسرت نگرانم
• شماره ٣١٠: جان را به دم خنجر قاتل برسانم
• شماره ٣١١: کو بخت که در ميکده با يار نشينم؟
• شماره ٣١٢: هر چند ز پيراهن بحرست کلاهم
• شماره ٣١٣: تا روى عرقناک ترا ديد نگاهم
• شماره ٣١٤: از بخت سيه پست نگرديد نوايم
• شماره ٣١٥: کو مى که ز زندان دل تنگ برآيم؟
• شماره ٣١٦: ما تخم درين مزرعه جز اشک نکشتيم
• شماره ٣١٧: از يار ز ناسازى اغيار گذشتيم
• شماره ٣١٨: در پله آغاز ز انجام گذشتيم
• شماره ٣١٩: خاکى به لب گور فشانديم و گذشتيم
• شماره ٣٢٠: ما دستخوش سبحه و زنار نگشتيم
• شماره ٣٢١: کام دل ازان غنچه مستور گرفتيم
• شماره ٣٢٢: از صبر عنان دل خود کام گرفتيم
• شماره ٣٢٣: ما چاشنى بوسه ز دشنام گرفتيم
• شماره ٣٢٤: هرگز به خراش جگرى شاد نگرديم
• شماره ٣٢٥: ما زمزمه عشق به بازار فکنديم
• شماره ٣٢٦: مستانه سر شيشه مى باز گشوديم
• شماره ٣٢٧: از ناله نى راز دل عشق شنيديم
• شماره ٣٢٨: چندان که چو خورشيد به آفاق دويديم
• شماره ٣٢٩: سررشته مهر از مى بيباک بريديم
• شماره ٣٣٠: يک عمر ز هر خار و خسى ناز کشيديم
• شماره ٣٣١: تا سر به گريبان تماشا نکشيديم
• شماره ٣٣٢: ما طالع جمعيت اسباب نداريم
• شماره ٣٣٣: يک چشم زدن فرقت مى تاب نداريم
• شماره ٣٣٤: ما فکر لباس و غم دستار نداريم
• شماره ٣٣٥: بر دل غم سيم و زر دنيا نگذاريم
• شماره ٣٣٦: ما فرق به تردستى حاتم نفروشيم
• شماره ٣٣٧: اشک است درين مزرعه تخمى که فشانيم
• شماره ٣٣٨: تا در خم اين کارگه شيشه گرانيم
• شماره ٣٣٩: آن طفل يتيمم که شکسته است سبويم
• شماره ٣٤٠: برون نمى برد از فکر دوست عالم آبم
• شماره ٣٤١: دلم سياه شد از بس که برکتاب گذشتم
• شماره ٣٤٢: قسم به ساقى کوثر که از شراب گذشتم
• شماره ٣٤٣: ازان گشاده جبين جام پر شراب گرفتم
• شماره ٣٤٤: مکش ز حسرت تيغ خودم که تاب ندارم
• شماره ٣٤٥: به سينه تخم اميدى چو شوره زار ندارم
• شماره ٣٤٦: چشم گشايش از خلق نبود به هيچ بابم
• شماره ٣٤٧: از جام بيخودى کرد ساقى خداپرستم
• شماره ٣٤٨: با آن که من ندارم کارى به کار مردم
• شماره ٣٤٩: چون چشم آبگينه، هر چند پاک بينم
• شماره ٣٥٠: از باد دستى خود ما ميکشان خرابيم
• شماره ٣٥١: مى شود از دم زدن خراب وجودم
• شماره ٣٥٢: حوصله وصل آن نگار ندارم
• شماره ٣٥٣: حوصله وصل آن نگار ندارم
• شماره ٣٥٤: سوخته جانم غم وسيله ندارم
• شماره ٣٥٥: چين ز جبين در مقام جنگ گشايم
• شماره ٣٥٦: به وحشت ز دنيا سلامت گزيدم
• شماره ٣٥٧: ترم چون حباب از هوايى که دارم
• شماره ٣٥٨: ازان زلف يک مو جدايى ندارم
• شماره ٣٥٩: در سخن بر نيايد آوازم
• شماره ٣٦٠: ما خراباتى و نظر بازيم
• شماره ٣٦١: چه عجب اگر نسوزد دل کس به آه سردم
• شماره ٣٦٢: همه اشکم، همه آهم، همه دردم، همه داغم
• شماره ٣٦٣: تحفه طور شرارى داريم
• شماره ٣٦٤: بده مى که بر قلب گردون زنيم!
• شماره ٣٦٥: از عزيزان رفته رفته شد تهى اين خاکدان
• شماره ٣٦٦: تا به وصف آن دهن شد سبزه خط ترزبان
• شماره ٣٦٧: سالکان را کى دل از اسباب مى گردد گران؟
• شماره ٣٦٨: از نگاه خيره چشم يار مى گردد گران
• شماره ٣٦٩: ديدن بى حاصلان بر آسمان باشد گران
• شماره ٣٧٠: بر سر آشفتگان دستار مى باشد گران
• شماره ٣٧١: مى کند گل زردرويى از شراب ديگران
• شماره ٣٧٢: شاخ چون دست کريمان شد زرافشان از خزان
• شماره ٣٧٣: خاک را دامان پر زر مى کند فصل خزان
• شماره ٣٧٤: بر سر بالين بى دردان گل احمر فشان
• شماره ٣٧٥: اى فداى چشم مخمور تو خواب عاشقان
• شماره ٣٧٦: باده گلگون نمى آيد به کار عاشقان
• شماره ٣٧٧: ساده است از نقش انجم آسمان عاشقان
• شماره ٣٧٨: از رخش خواهند جاى بوسه نافهميدگان
• شماره ٣٧٩: فارغند از قيد چرخ نيلگون ديوانگان
• شماره ٣٨٠: سوخته است از آتش گل اشتهاى بلبلان
• شماره ٣٨١: مشک شد خون در وجود آهوان ما همچنان
• شماره ٣٨٢: مبتلاى آرزوى نفس را عاقل مخوان
• شماره ٣٨٣: کرسى دارست اوج اعتبار اين جهان
• شماره ٣٨٤: هر کسى کرده است چيزى خوش ز نعماى جهان
• شماره ٣٨٥: چون صدف دارد خمش در خوشابى در ميان
• شماره ٣٨٦: با لب او کار دندان مى کند سين سخن
• شماره ٣٨٧: شد ز پيرى ها مرا گوش گران مهر دهن
• شماره ٣٨٨: عاشق صادق نينديشد ز آتش تاختن
• شماره ٣٨٩: شمه اى از حيرت عشق است دل پرداختن
• شماره ٣٩٠: در کهنسالى نفس را راست نتوان ساختن
• شماره ٣٩١: بى تحمل خصم را هموار نتوان ساختن
• شماره ٣٩٢: چيست جان تا زير تيغ يار نتوان باختن؟
• شماره ٣٩٣: فاش خواهد شد ز آهم عشق پنهان باختن
• شماره ٣٩٤: از بصيرت نيست دنبال تمنا تاختن
• شماره ٣٩٥: چند چون خامان نظر بر ماهتاب انداختن؟
• شماره ٣٩٦: گر چو غواصان توانى پاى از سر ساختن
• شماره ٣٩٧: چند بزم باده پنهان از حريفان ساختن؟
• شماره ٣٩٨: آن خرابم کز زبانم حرف نتوان ساختن
• شماره ٣٩٩: تا چون درويشان توان با گاه گاهى ساختن
• شماره ٤٠٠: دل به حرف پوچ تا کى شاد خواهى ساختن؟
• شماره ٤٠١: نيستم در عشق کافر ماجراى سوختن
• شماره ٤٠٢: نيست آسان خون نعمت هاى الوان ريختن
• شماره ٤٠٣: بر سبکروحان گران نبود بپا برخاستن
• شماره ٤٠٤: چون صدف تا چند پيش ابر دست افراشتن؟
• شماره ٤٠٥: نيست معشوقى همين زلف چليپا داشتن
• شماره ٤٠٦: پيش اهل دل ادب منظور بايد داشتن
• شماره ٤٠٧: پيچ و تاب عشق را نتوان ز جان برداشتن
• شماره ٤٠٨: راز را در سينه دشوارست پنهان داشتن
• شماره ٤٠٩: کار هر بى ظرف نبود عشق پنهان داشتن
• شماره ٤١٠: اندکى کوتاه کن زلف بلند خويشتن
• شماره ٤١١: موج دريا را نباشد اختيار خويشتن
• شماره ٤١٢: به که غافل باشد آن سرو روان از خويشتن
• شماره ٤١٣: چند چون طاوس باشى محو بال خويشتن؟
• شماره ٤١٤: آدمى را نيست خصمى چون جمال خويشتن
• شماره ٤١٥: تندخويان مى زنند آتش به جان خويشتن
• شماره ٤١٦: برده ام تا از سر کويت نشان خويشتن
• شماره ٤١٧: هيچ همدردى نمى يابم سزاى خويشتن
• شماره ٤١٨: عشق در بند گران است از وفاى خويشتن
• شماره ٤١٩: پيش هر تلخى نريزم آبروى خويشتن
• شماره ٤٢٠: حق گوهر چيست، آب و رنگ گوهر يافتن
• شماره ٤٢١: در محبت راز سر پوشيده نتوان يافتن
• شماره ٤٢٢: سر به زانوماندگان را طاق مى گردد سخن
• شماره ٤٢٣: در لب جان پرور جانان نمى ماند سخن
• شماره ٤٢٤: دل مدام از خط و زلف يار مى گويد سخن
• شماره ٤٢٥: نيست از منصور اگر مستانه مى گويد سخن
• شماره ٤٢٦: هر که باشد چون قلم از سينه چاکان سخن
• شماره ٤٢٧: مى نشاند آن دهان تنگ را در خون سخن
• شماره ٤٢٨: مى شود نقل مجالس چون شود شيرين سخن
• شماره ٤٢٩: چون قلم آن را که در سر هست سوداى سخن
• شماره ٤٣٠: دست رد مشکل بود بر توشه عقبى زدن
• شماره ٤٣١: لشکر خط ملک حسنت را به هم خواهد زدن
• شماره ٤٣٢: باده با رندان صافى سينه مى بايد زدن
• شماره ٤٣٣: باده بى لعل لب دلبر نمى بايد زدن
• شماره ٤٣٤: تا توان خاموش بودن دم نمى بايد زدن
• شماره ٤٣٥: تا به کى پوشيده از همصحبتان ساغر زدن؟
• شماره ٤٣٦: چند حرف آب و نان چون مردم غافل زدن؟
• شماره ٤٣٧: بخيه تا کى بر لباس تن ز آب و نان زدن؟
• شماره ٤٣٨: چيست دانى عشقبازي، بى سخن گويا شدن
• شماره ٤٣٩: استخوان من اگر رزق هما خواهد شدن
• شماره ٤٤٠: عاقبت اين مرغ وحشى زين قفس خواهد شدن
• شماره ٤٤١: شوق ما بال و پر جسم گران خواهد شدن
• شماره ٤٤٢: چون سياهى شد ز مو هشيار مى بايد شدن
• شماره ٤٤٣: خانه سوز و آشيان پرداز مى بايد شدن
• شماره ٤٤٤: در حضور بلبلان خاموش مى بايد شدن
• شماره ٤٤٥: پيش مستان از خرد بيگانه مى بايد شدن
• شماره ٤٤٦: مرد غوغا نيستى سرور نمى بايد شدن
• شماره ٤٤٧: از سرانجام سفر غافل نمى بايد شدن
• شماره ٤٤٨: چون توان قانع به پيغام از لب دلبر شدن؟
• شماره ٤٤٩: چند سرگردان درين درياى بى لنگر شدن؟
• شماره ٤٥٠: گر تو اى سرو روان خواهى هم آغوشم شدن
• شماره ٤٥١: عمر اگر باشد ز قيد تن رها خواهم شدن
• شماره ٤٥٢: با هوسناکان چنين گر آشنا خواهى شدن
• شماره ٤٥٣: زندگى بخشا! روان چند کس خواهى شدن؟
• شماره ٤٥٤: چند با من سرکش اى سرو روان خواهى شدن؟
• شماره ٤٥٥: بى کشش نتوان برون از قيد دنيا آمدن
• شماره ٤٥٦: غنچه سان مهر خموشى بر لب گفتار زن
• شماره ٤٥٧: آب را بر باد ده، در چشم آتش خاک زن
• شماره ٤٥٨: از خموشى مشت خاک بر دهان قال زن
• شماره ٤٥٩: نيستى کوه گران، بر سير پشت پا مزن
• شماره ٤٦٠: با توانايى به اهل فقر استغنا مزن
• شماره ٤٦١: حلقه بر هر در چو خورشيد سبک لنگر مزن
• شماره ٤٦٢: چرخ را خاکسترى از برق سودا کرد حسن
• شماره ٤٦٣: مى گدازد شيشه دل را مى رنگين حسن
• شماره ٤٦٤: گرد غم فرش است دايم در غم آباد وطن
• شماره ٤٦٥: چون سکندر خانه عمر از اثر آباد کن
• شماره ٤٦٦: روز چون روشن شود زان روى انور ياد کن
• شماره ٤٦٧: با کمند زلف تسخير دل افگار کن
• شماره ٤٦٨: زلف مشکين را ز صبح عارض خود دور کن
• شماره ٤٦٩: بهر معنى هاى رنگين لفظ را پرداز کن
• شماره ٤٧٠: مطربا صبح است، قانون صبوحى ساز کن
• شماره ٤٧١: سينه را از آرزو چون بى نيازان پاک کن
• شماره ٤٧٢: سرکشى بگذار پيش امر حق تسليم کن
• شماره ٤٧٣: صبح شد ساقى بيا فکر من افتاده کن
• شماره ٤٧٤: سر به پيش انداختن از بردبارى پيشه کن
• شماره ٤٧٥: اى دل از پست و بلند روزگار انديشه کن
• شماره ٤٧٦: ساقيا صبح است مى از شيشه در پيمانه کن
• شماره ٤٧٧: صبح شد ساقى نقاب دختر رز برفکن
• شماره ٤٧٨: گر طلبکار حضورى لب به غيبت وامکن
• شماره ٤٧٩: نيستى چون اهل معنى لب به دعوى وا مکن
• شماره ٤٨٠: صيد دل زين بيش با موى ميان خود مکن
• شماره ٤٨١: سرمه را هم محرم چشم سياه خود مکن
• شماره ٤٨٢: اى دل روشن حجاب از طارم اخضر مکن
• شماره ٤٨٣: بر نظربازان ستم در ابتداى خط مکن
• شماره ٤٨٤: در سرانجام عمارت عمر خود باطل مکن
• شماره ٤٨٥: دل غمين ز انديشه روزى درين عالم مکن
• شماره ٤٨٦: رو نهان در دولت از اقبال محتاجان مکن
• شماره ٤٨٧: مجلس اغيار را از خنده گلريزان مکن
• شماره ٤٨٨: شکوه بيهوده از ناسازى گردون مکن
• شماره ٤٨٩: از براى کام دنيا خويش را غمگين مکن
• شماره ٤٩٠: تا نگردد چهره نوخط زلف را کوته مکن
• شماره ٤٩١: چون دو تا شد قدت از پيرى گرانجانى مکن
• شماره ٤٩٢: آه گرمى هست دايم در دل بى تاب من
• شماره ٤٩٣: شد در ايام کهنسالى گرانتر خواب من
• شماره ٤٩٤: دامن خود را کشيد آه سرو ناز از دست من
• شماره ٤٩٥: مى گذشت از پرده هاى آسمان فرياد من
• شماره ٤٩٦: هرگز آهى سر نزد از جان غم فرسود من
• شماره ٤٩٧: چون زند موج حلاوت کلک شکر بار من
• شماره ٤٩٨: نست چون مژگان بلند و پست در گفتار من
• شماره ٤٩٩: چند گردد قسمت افسردگان گفتار من؟
• شماره ٥٠٠: مى زدايد بى کسى زنگ از دل افگار من
• شماره ٥٠١: آه مى دزدد نفس در سينه افگار من
• شماره ٥٠٢: آسمان ها را به چرخ آرد دل پر شور من
• شماره ٥٠٣: مغز را آشفته مى سازد دل پر شور من
• شماره ٥٠٤: دست کوته کرد زلف يار از تسخير من
• شماره ٥٠٥: بى اثر تا چند باشد ناله شبگير من؟
• شماره ٥٠٦: دل ز کاهش واصل آن يار جانى شد ز من
• شماره ٥٠٧: بى نقاب آن چهره را ديدن نمى آيد ز من
• شماره ٥٠٨: از جفاى چرخ ناليدن نمى آيد ز من
• شماره ٥٠٩: بلبلم اما رسد بر لاله و گل ناز من
• شماره ٥١٠: چند آواز تو از بيرون ربايد هوش من؟
• شماره ٥١١: از هواداران شود دايم مکدر شمع من
• شماره ٥١٢: آه مظلوم است در بالا دوى ادراک من
• شماره ٥١٣: بس که دارد گرد کلفت چهره احوال من
• شماره ٥١٤: از گهر گرد يتيمى شست آب چشم من
• شماره ٥١٥: سر نمى پيچد ز اشک لاله گون مژگان من
• شماره ٥١٦: نيست جز لخت جگر چيزى دگر بر خوان من
• شماره ٥١٧: با سيه چشمان بود بزم مى گلگون من
• شماره ٥١٨: گر نخارد ناخن مرغان سر مجنون من
• شماره ٥١٩: دامنش چون لاله گون گردد ز رنگ خون من؟
• شماره ٥٢٠: اهل معنى گر چه خاموشند از تحسين من
• شماره ٥٢١: عشقبازى بود دايم در جهان آيين من
• شماره ٥٢٢: مى کند در پرده دل سير دايم آه من
• شماره ٥٢٣: چون زند دامان وحشت بر کمر سوداى من
• شماره ٥٢٤: بس که دارد ناتوانى ريشه در اعضاى من
• شماره ٥٢٥: بس که شبها چين غم مى چيند از ابروى من
• شماره ٥٢٦: مى زند از گريه موج خوشدلى ابروى من
• شماره ٥٢٧: آن که ننشيند کنون از ناز در پهلوى من
• شماره ٥٢٨: بر رخ کس نيست رنگ وحدتى در انجمن
• شماره ٥٢٩: کى به سنگ از مغز مجنون مى رود سودا برون؟
• شماره ٥٣٠: عاصيان را گريه از شرم گناه آرد برون
• شماره ٥٣١: ناله را درد از دل افگار مى آرد برون
• شماره ٥٣٢: ناله نى از جگرها آه مى آرد برون
• شماره ٥٣٣: خط سر از خال لب جانانه مى آرد برون
• شماره ٥٣٤: جان به صد داغ از تن خاکى سرشت آمد برون
• شماره ٥٣٥: دل چو گردد صاف آن مه بى حجاب آيد برون
• شماره ٥٣٦: حرف پوچى کز دهان اهل لاف آيد برون
• شماره ٥٣٧: شمع را شب تيغ روشن از نيام آيد برون
• شماره ٥٣٨: نيست ممکن پخته کس زين خاکدان آيد برون
• شماره ٥٣٩: چون ز طرف باغ آن سرو روان آيد برون
• شماره ٥٤٠: ساقى از ميخانه عالمتاب مى آيد برون
• شماره ٥٤١: گوهر راز از دل بى تاب مى آيد برون
• شماره ٥٤٢: غم ز محنت خانه من شاد مى آيد برون
• شماره ٥٤٣: دشمن از غمخانه من شاد مى آيد برون
• شماره ٥٤٤: آه کى از جان دردآلود مى آيد برون
• شماره ٥٤٥: غم کجا از سينه بى غمخوار مى آيد برون؟
• شماره ٥٤٦: مو اگر از کاسه فغفور مى آيد برون
• شماره ٥٤٧: پاى ما تا از گل تعمير مى آيد برون
• شماره ٥٤٨: دل کجا از چنگ آن طناز مى آيد برون؟
• شماره ٥٤٩: راز عاشق از لب خاموش مى آيد برون
• شماره ٥٥٠: تا به عزم صيد آن بى باک مى آيد برون
• شماره ٥٥١: گر بنالم خون ز چشم سنگ مى آيد برون
• شماره ٥٥٢: چون خط از لعل لب آن ماه مى آيد برون
• شماره ٥٥٣: از تن خاکى دل صد پاره مى آيد برون
• شماره ٥٥٤: کى سخن خام از لب فرزانه مى آيد برون؟
• شماره ٥٥٥: ناله ما سينه چاک از سينه مى آيد برون
• شماره ٥٥٦: عقل پوچ از عهده سودا نمى آيد برون
• شماره ٥٥٧: خط به تمکين آيد از لعل دلبر برون
• شماره ٥٥٨: ديده بى نور ما را کرد بينا پيرهن
• شماره ٥٥٩: تا برآورد آن بهشتى روى از بر پيرهن
• شماره ٥٦٠: ديده خونبار مى خواهد نسيم پيرهن
• شماره ٥٦١: مجلس رقص است، بر تمکين بيفشان آستين
• شماره ٥٦٢: خال يا تخم اميد عاشق شيداست اين؟
• شماره ٥٦٣: سرو گلزار ارم يا قامت دلجوست اين؟
• شماره ٥٦٤: روى در ميخانه کن آرامش دلها ببين
• شماره ٥٦٥: جلوه مستانه آن سرو قامت را ببين
• شماره ٥٦٦: گوى سيمين ذقن، زلف چو چوگان را ببين
• شماره ٥٦٧: گلگل از مى روى آتشناک جانان را ببين
• شماره ٥٦٨: نرگس نيلوفري، مژگان زرين را ببين
• شماره ٥٦٩: خال را در زير زلف آن پرى پيکر ببين
• شماره ٥٧٠: روى جانان را نهان در خط چون ريحان ببين
• شماره ٥٧١: چشم خواب آلود او را در خم ابرو ببين
• شماره ٥٧٢: تا به خون رنگين نسازى چون گل احمر جبين
• شماره ٥٧٣: اى لب لعل ترا خون يمن در آستين
• شماره ٥٧٤: پيش هر ناشسته رويى وا مکن لب بيش ازين
• شماره ٥٧٥: عشق ما را ظرف دنيا برنتابد بيش ازين
• شماره ٥٧٦: سايه تا افتاد ازان شمشاد بالا بر زمين
• شماره ٥٧٧: هر که اينجا از سرافرازان نهد سر بر زمين
• شماره ٥٧٨: در گلستانى که ريزد خون بلبل بر زمين
• شماره ٥٧٩: سايه تا افتاد ازان مشکين سلاسل بر زمين
• شماره ٥٨٠: ريخت مژگان تر من رنگ گلشن بر زمين
• شماره ٥٨١: مى کشد دامن چو زلف سرکش او بر زمين
• شماره ٥٨٢: از حجاب عشق محرومم ز رخسارى چنين
• شماره ٥٨٣: مى از خود آورد بيرون اياغ لاله رخساران
• شماره ٥٨٤: نباشد لقمه اى بى خون دل بر خوان درويشان
• شماره ٥٨٥: اگر بر زخم کافر نعمتان باشد گران پيکان
• شماره ٥٨٦: ز چشم ظالم او چون نينديشند معصومان؟
• شماره ٥٨٧: ز بى دردى نمى سازم به صندل دردسر پنهان
• شماره ٥٨٨: مکن آزادگان را جستجو از اين و آن پنهان
• شماره ٥٨٩: چه آسان است با بى برگى احرام سفر بستن
• شماره ٥٩٠: به اميد اقامت دل به اسباب جهان بستن
• شماره ٥٩١: ز دام نوخطان مشکل بود دل را رها گشتن
• شماره ٥٩٢: خطر دارد به محفل از کمند وحدت افتادن
• شماره ٥٩٣: به جان دشوار ازان باشد گرانى از جهان بردن
• شماره ٥٩٤: به تدبير خرد سر پنجه نتوان با قضا کردن
• شماره ٥٩٥: چو نتوان بر کنار افتاد با بحر از شنا کردن
• شماره ٥٩٦: عنان مصلحت در عشق مى بايد رها کردن
• شماره ٥٩٧: سرشک تلخ را مشک بود صاحب اثر کردن
• شماره ٥٩٨: ز کوى يار آسانى کى توان قطع نظر کردن؟
• شماره ٥٩٩: چه باشد جان که نتوان صرف راه دلستان کردن؟
• شماره ٦٠٠: ز دل مجموعه اى هر روز املا مى توان کردن
• شماره ٦٠١: به حسن خلق دلها را مسخر مى توان کردن
• شماره ٦٠٢: ز درد و داغ دل را نيک محضر مى توان کردن
• شماره ٦٠٣: به روى سخت نتوان گفتگو را دلنشين کردن
• شماره ٦٠٤: شراب لعل از لبهاى دلبر مى توان خوردن
• شماره ٦٠٥: فقيران را به چوب منع از درگاه خود راندن
• شماره ٦٠٦: جدا شو از دو عالم تا توانى با خدا بودن
• شماره ٦٠٧: ميسر نيست با هوش وخرد بى دردسر بودن
• شماره ٦٠٨: ميسر نيست بى ابر تنک خورشيد را ديدن
• شماره ٦٠٩: به زير تيغ جانان از بصيرت نيست لرزيدن
• شماره ٦١٠: ندارد حاصلى چون زاهدان خشک لرزيدن
• شماره ٦١١: مروت نيست جرم بوسه دزدان را نبخشيدن
• شماره ٦١٢: مروت نيست گل از بوستان پيش از سحر چيدن
• شماره ٦١٣: به دامن برگ عيش از داغ پنهان مى توان چيدن
• شماره ٦١٤: مروت نيست مى در پرده، اى رعنا رسانيدن
• شماره ٦١٥: چه عاجز مانده اي، دامان همت بر کمر مى زن
• شماره ٦١٦: زهى از شبنم رخساره ات چشم حيا روشن
• شماره ٦١٧: ز روى آتشين شمع اگر شد انجمن روشن
• شماره ٦١٨: دلا چون ذره زين وحشت سرا آهنگ بالا کن
• شماره ٦١٩: شب عيدست ساقى باده روشن مهيا کن
• شماره ٦٢٠: قدم بر چشم من نه قلزم خون را تماشا کن
• شماره ٦٢١: چو تيغم پهلوى خود جاى ده جوهر تماشا کن
• شماره ٦٢٢: سفر نزديک شد، فکر اقامت را ز سر وا کن
• شماره ٦٢٣: خدايا قطره ام را شورش دريا کرامت کن
• شماره ٦٢٤: برآورد از نهادت گرد عصيان، گريه اى سر کن
• شماره ٦٢٥: به يک زخم نمايان سرفرازم از شهيدان کن
• شماره ٦٢٦: سر بى مغز را از باده گلرنگ خالى کن
• شماره ٦٢٧: براى کام دنيا دامن دل بر ميان مشکن
• شماره ٦٢٨: نيابد ره به بزمش گر دل پر اضطراب من
• شماره ٦٢٩: به خاموشى بدل شد نغمه هاى دلفريب من
• شماره ٦٣٠: نبندد دشمن آتش زبان طرف از گزند من
• شماره ٦٣١: سبک جولانتر از برق است حسن لاله زار من
• شماره ٦٣٢: به يک خميازه گل طى شد ايام بهار من
• شماره ٦٣٣: نشد کم در حريم وصل يک مو پيچ و تاب از من
• شماره ٦٣٤: ز بى عشقى بهار زندگى دامن کشيد از من
• شماره ٦٣٥: نشان از بى وجودى نيست در روى زمين از من
• شماره ٦٣٦: به هم پيوسته از بس در حريم سينه داغ من
• شماره ٦٣٧: نبالد بر خود از شهرت دل نازک خيال من
• شماره ٦٣٨: گهى در بحر سرگردان و گاهى در سرابم من
• شماره ٦٣٩: ندارد جوهر افشاى غم، تيغ زبان من
• شماره ٦٤٠: نه امروزست گرم از داغ سوداى تو نان من
• شماره ٦٤١: ز بس دامن کشد در خون مردم نازنين من
• شماره ٦٤٢: ز آه من ندارد هيچ پروا کج کلاه من
• شماره ٦٤٣: اگر اشک پشيمانى نگردد عذرخواه من
• شماره ٦٤٤: به خون غلطد چمن از ناله دردآشناى من
• شماره ٦٤٥: دل نشکسته نتوان برد از ارض و سما بيرون
• شماره ٦٤٦: به جز خالش که خط عنبرين فام آورد بيرون
• شماره ٦٤٧: ز بزم وصل ذوق انتظارم مى کشد بيرون
• شماره ٦٤٨: منه زنهار اى غافل ز حد خود قدم بيرون
• شماره ٦٤٩: ز ابر آن روز آيد روشنى بخش جهان بيرون
• شماره ٦٥٠: چو آيد از چمن آن يوسف گل پيرهن بيرون
• شماره ٦٥١: شنيدم دختر رز را ز محفل کرده اى بيرون
• شماره ٦٥٢: نيم غمگين که مرگ آرد مرا از زندگى بيرون
• شماره ٦٥٣: اگر پوشيده گردد ديگران را تن ز پيراهن
• شماره ٦٥٤: عالمى نيست که عزلت نبود بهتر از آن
• شماره ٦٥٥: آب شد بس که در آتشکده دل پيکان
• شماره ٦٥٦: اى لب لعل تو مهر لب شيرين سخنان
• شماره ٦٥٧: نيست بى مغز حقيقت سخن خودشکنان
• شماره ٦٥٨: چشم خورشيد به رخسار تو باشد روشن
• شماره ٦٥٩: مى دهم گر چه به ظاهر چو قلم داد سخن
• شماره ٦٦٠: چند دندان تأمل به جگر افشردن؟
• شماره ٦٦١: ديده زان حسن به سامان چه تواند بردن؟
• شماره ٦٦٢: در دل سخت تو نتوان به سخن جا کردن
• شماره ٦٦٣: نيست مقدور علاج غم دنيا کردن
• شماره ٦٦٤: باده با حوصله ما چه تواند کردن؟
• شماره ٦٦٥: آه با ديده اختر چه تواند کردن؟
• شماره ٦٦٦: با گرانجانى تن دل چه تواند کردن؟
• شماره ٦٦٧: آه ما با دل جانان چه تواند کردن؟
• شماره ٦٦٨: توبه از مى به چه تدبير توانم کردن؟
• شماره ٦٦٩: گر چو شبنم دل خود آب توانى کردن
• شماره ٦٧٠: پيش غافل سخن از پند و نصيحت راندن
• شماره ٦٧١: نرسد هيچ کمالى به سخن سنجيدن
• شماره ٦٧٢: بى بصيرت چه گل از غيب تواند چيدن؟
• شماره ٦٧٣: سرد شد دست و دعا صبح به يک خنديدن
• شماره ٦٧٤: پرده عيب جهان است نظر پوشيدن
• شماره ٦٧٥: من و دزديده در آن چاک گريبان ديدن
• شماره ٦٧٦: نيست ممکن ز سخن سير توان گرديدن
• شماره ٦٧٧: کار درياست ز هر موج خطر خنديدن
• شماره ٦٧٨: چند چون مردم کوتاه نظر خنديدن؟
• شماره ٦٧٩: خون پامال بود شبنم گلزار وطن
• شماره ٦٨٠: خاک ره باش و تماشاى تن آسانى کن
• شماره ٦٨١: روى از خلق نگردانده به حق روى مکن
• شماره ٦٨٢: عاشق سلسله زلف گرهگيرم من
• شماره ٦٨٣: لب به نيسان نگشايد صدف ديده من
• شماره ٦٨٤: مى کند آن که علاج دل بيچاره من
• شماره ٦٨٥: غنچه از باده نگردد گل خميازه من
• شماره ٦٨٦: دلنشين است ز بس گوشه غمخانه من
• شماره ٦٨٧: گو مکن سايه کسى بر سر ديوانه من
• شماره ٦٨٨: غم دنيا نبود در دل ديوانه من
• شماره ٦٨٩: نيست امروز ز مژگان گهرافشانى من
• شماره ٦٩٠: من که بيخود شدم از مي، چه کند ساز به من؟
• شماره ٦٩١: نشود دام رهم جلوه هر تر دامن
• شماره ٦٩٢: داغ بر دل شدم از انجمن يار برون
• شماره ٦٩٣: جام مى غم ز دل تنگ نيارد بيرون
• شماره ٦٩٤: ز آستين دست تو گر يک سحر آيد بيرون
• شماره ٦٩٥: اشک خونين نه ز هر آب و گل آيد بيرون
• شماره ٦٩٦: خار غم از دل عشاق کم آيد بيرون
• شماره ٦٩٧: عقل سالم ز مى ناب نيايد بيرون
• شماره ٦٩٨: راز عشق از دل غمناک نيايد بيرون
• شماره ٦٩٩: غم به اشک از دل غمناک نيايد بيرون
• شماره ٧٠٠: شور عشق از دل ديوانه نيايد بيرون
• شماره ٧٠١: چون دهد چشم ترم اشک به دامان بيرون
• شماره ٧٠٢: نيست در روى زمين سيمبرى بهتر ازين
• شماره ٧٠٣: حذر کن از عرق روى لاله رخساران
• شماره ٧٠٤: به شکر اين که نه اي، اى صراحى از دوران
• شماره ٧٠٥: هلال سيل فنايند خانه پردازان
• شماره ٧٠٦: خمار سوخت مرا ساقيا شراب رسان
• شماره ٧٠٧: صداى پا نبود در خرام درويشان
• شماره ٧٠٨: مخور ز حرف خنک بر دماغ سوختگان
• شماره ٧٠٩: دل دو نيم بود ذوالفقار زنده دلان
• شماره ٧١٠: اگر چه خاک کند کشته از نظر پنهان
• شماره ٧١١: نمى شود سخن راست در دهان پنهان
• شماره ٧١٢: زهى ز صافى چشم تو چشم جان روشن
• شماره ٧١٣: به آه گرم ز خود پاک مى توان رفتن
• شماره ٧١٤: سخن ز مهر و وفا با تو بى وفا گفتن
• شماره ٧١٥: به درد و داغ توان گشت کامياب سخن
• شماره ٧١٦: به رنگ بى جگران رگ به نيشتر دادن
• شماره ٧١٧: خوش است مشق قناعت ز بوريا کردن
• شماره ٧١٨: ز دور تا بتوان سير گلستان کردن
• شماره ٧١٩: گرفتم اين که نظر باز مى توان کردن
• شماره ٧٢٠: ز عشق صبر تمنا نمى توان کردن
• شماره ٧٢١: خجل ز کوشش تدبير بايدم بودن
• شماره ٧٢٢: مرا که دست به خواب است وقت گل چيدن
• شماره ٧٢٣: زکات صحت جسم است خسته پرسيدن
• شماره ٧٢٤: خوش است فصل بهاران شراب نوشيدن
• شماره ٧٢٥: ز سينه غم به مى ناب مى توان چيدن
• شماره ٧٢٦: مباش درصدد بى شمار خنديدن
• شماره ٧٢٧: مکن تعجب اگر شد چراغ ما روشن
• شماره ٧٢٨: چنان که سرمه سواد نظر کند روشن
• شماره ٧٢٩: ز نور شمع چه مقدار جا شود روشن؟
• شماره ٧٣٠: مرا ز لاله چراغ نظر شود روشن
• شماره ٧٣١: رواق چرخ شد از شمع کلک من روشن
• شماره ٧٣٢: نظر به زلف و خط آن بهشت سيما کن
• شماره ٧٣٣: به آب و گل چه فرو رفته اى نظر وا کن
• شماره ٧٣٤: شکوه عشق جهانگير را تماشا کن
• شماره ٧٣٥: حضور مى طلبى سينه را مصفا کن
• شماره ٧٣٦: بپوش چشم ز وضع جهان و عشرت کن
• شماره ٧٣٧: دميد صبح، سر از خواب بيخودى برکن
• شماره ٧٣٨: ترا که گفت وطن زير چراغ اخضر کن؟
• شماره ٧٣٩: کرم به ابر سبکدست همچو عمان کن
• شماره ٧٤٠: قدم ز خويش برون نه فلک سوارى کن
• شماره ٧٤١: به رنگ سرو درين باغ زندگانى کن
• شماره ٧٤٢: نظر دلير به رخسار آفتاب مکن
• شماره ٧٤٣: ز باده توبه در ايام نوبهار مکن
• شماره ٧٤٤: هواى جام صبوح و مى شبانه مکن
• شماره ٧٤٥: صبا برون نرود از غبار خاطر من
• شماره ٧٤٦: زمين به لرزه درآيد ز دل تپيدن من
• شماره ٧٤٧: به تن علاقه ندارد روان ساده من
• شماره ٧٤٨: اگر به سوخته جانى رسد شراره من
• شماره ٧٤٩: ز جوش نشأه به تنگ آمده است شيشه من
• شماره ٧٥٠: هلاک جلوه برق است آشيانه من
• شماره ٧٥١: شده است در همه عالم سمر غريبى من
• شماره ٧٥٢: رحيم شد دل دشمن ز ناتوانى من
• شماره ٧٥٣: کسى که مى نهد از حد خود قدم بيرون
• شماره ٧٥٤: ز تن شکفته رود جان صادقان بيرون
• شماره ٧٥٥: لب ترا خط سبز آمد از کمين بيرون
• شماره ٧٥٦: غم حريص ز دينار مى شود افزون
• شماره ٧٥٧: ز نقش چپ رود آب سيه به جوى نگين
• شماره ٧٥٨: ز بى قرارى من مى کند سفر بالين
• شماره ٧٥٩: در آتش است نعل مى ناب ديگران
• شماره ٧٦٠: خون دل است باده گلفام عاشقان
• شماره ٧٦١: چرخ مقوس است ترا خانه کمان
• شماره ٧٦٢: گشتم غبار و غيرت ناورد من همان
• شماره ٧٦٣: مژگان او ز سنگ کند جوى خون روان
• شماره ٧٦٤: چند اى دل غمين به مداران گريستن؟
• شماره ٧٦٥: خامى بود سر از پى دنيا گذاشتن
• شماره ٧٦٦: امروز رخ نشسته به خون جگر سخن
• شماره ٧٦٧: بوى گل و نسيم صبا مى توان شدن
• شماره ٧٦٨: پيش قضاى حق دم چون و چرا مزن
• شماره ٧٦٩: خاکم به چشم در نگه واپسين مزن
• شماره ٧٧٠: دلهاى صيقلى بود آيينه دار حسن
• شماره ٧٧١: دل را به هم شکن که فروزان شود ز حسن
• شماره ٧٧٢: دل را به آتش نفس گرم آب کن
• شماره ٧٧٣: ساقى دميد صبح قدح پر شراب کن
• شماره ٧٧٤: از آب زندگى به شراب التفات کن
• شماره ٧٧٥: چون آفتاب و ماه نظر را بلند کن
• شماره ٧٧٦: ساقى دميد صبح، علاج خمار کن
• شماره ٧٧٧: مژگان خود به اشک جگرگون طراز کن
• شماره ٧٧٨: يا حلقه ارادت ساغر به گوش کن
• شماره ٧٧٩: عمر عزيز را به مى ناب صرف کن
• شماره ٧٨٠: پيش از وصال، ترک تمناى خام کن
• شماره ٧٨١: دل از گناه پاک چو دارالسلام کن
• شماره ٧٨٢: از زنگ کبر آينه خويش ساده کن
• شماره ٧٨٣: از خود برون نرفته هواى سفر مکن
• شماره ٧٨٤: در کارزار عشق حديث جگر مکن
• شماره ٧٨٥: بيجا سخن چو طوطى شکرشکن مکن
• شماره ٧٨٦: عرض صفا به اهل هنر مى کنى مکن
• شماره ٧٨٧: در بيخودى گذشت زمان شباب من
• شماره ٧٨٨: بارست خنده بر دل کلفت پرست من
• شماره ٧٨٩: در کاسه سپهر کند خاک گرد من
• شماره ٧٩٠: يک دل نشد گشاده ز گفت و شنيد من
• شماره ٧٩١: همچشم آبله است دل اشکبار من
• شماره ٧٩٢: دايم به يک قرار بود مشت خار من
• شماره ٧٩٣: دلدار رفت و برد دل خاکسار من
• شماره ٧٩٤: دل کى رسد به وصل تو اى سروناز من؟
• شماره ٧٩٥: چون تخم سوخته است ز سودا دماغ من
• شماره ٧٩٦: موقوف انقطاع بود اتصال من
• شماره ٧٩٧: دل مى برد ز قند مکرر کلام من
• شماره ٧٩٨: از دستبرد ناله آتش زبان من
• شماره ٧٩٩: فيض نسيم صبح بود با فغان من
• شماره ٨٠٠: در روز حشر سايه کوه گناه من

---